تبدیل یک سیستم آبیاری سنتی به سیستم مدرن آبیاری علی رغم هزینه های اولیه ، نهایتا در مدت نسبتا کوتاهی میزان استفاده از منابع آبی را تا حد زیادی کاهش داده و باعث افزایش بهره وری خواهد  شد.

استفاده از لوله های سیمانی ، جدول کشی جوی ها ، لوله پلی اتیلن و نوار تیپ گزینه های پیش رو کشاورزان می باشند.

اما هر یک از موارد بالا مزایا و معایبی دارد.

به عنوان مثال نوار تیپ علی رغم قیمت مناسب و کاربری بسیار آسان، بسیار کم حجم بوده و  حمل و نقل آن آسان است. اما این نوار ها به دلیل عمر کوتاه (حداکثر 2 فصل زراعی)  در اکثر موارد، مورد استفاده کشاورزی اجاره ای (اجاره کاری) استو بهره برداری از آن برای مدت طولاتی و یا در یک زراعت ثابت مقرون به صرفه نیست.

همچنین جدول کشی جوی ها نیز تاثیر زیادی در هدررفت آب نخواهد داشت؛ چراکه به هر ترتیب جوی های فرعی همچنان خاکی باقی خواهند ماند و همان روش سنتی آبیاری کرتی ادامه دار خواهد بود.

استفاده از لوله های سیمانی نیز به دلیل هزینه های بالا و عدم انعطاف پذیری و همچنین احتمال بالای شکستگی منسوخ شده است.